Stripglossy

Op het moment in de Nieuwe Stripglossy. Deel 1 van een drieluik over de strips van Jeroen Steehouwer, ter gelegenheid van zijn vijftigste verjaardag.

Een stukje interview:

Dit jaar word hij vijftig, dan is hij al zo’n 30 jaar striptekenaar. Om dit te vieren verschijnt er in het najaar van 2017 een dik boek met een persoonlijke keuze uit zijn werk, samen met een interview en dossier. Wij kozen drie verhalen uit zijn oeuvre, waarbij deze; Jeremie & Sonny, als eerste. Wat opvalt aan de strips van Jeroen Steehouwer is de verscheidenheid aan stijlen. Is dat speelsheid of zit er een reden achter?

‘Jeremie & Sonny is eigenlijk de aanleiding dat ik bewuster over de manier van tekenen ben gaan nadenken dan ik deed. Daarvoor werkte ik behoorlijk intuïtief. Ik werd wel beïnvloed door andere tekenaars, Fred Julsing natuurlijk maar ook Amerikaanse tekenaars als Jeff Jones of de tekenaar van Akira; Katsuhiro Otomo. Ik vond het wel al logisch om mijn stijl aan te passen als het bijvoorbeeld een humor strip was of een avonturen strip, maar na deze strip begon ik pas echt na te denken.’

De figuren Jeremie en Sonny komen uit de strip Fanteasy. In dit verhaal zijn het geen strippoppetjes meer, maar straatkinderen van vlees en bloed. Het korte verhaal verscheen eerder in Razzafrazz uit 1992. Het is een studie strip voor wat eigenlijk een epos, naar Japans manga voorbeeld, had moeten worden voor de toenmalige Sjosji. Helaas vond de redactie het niet geschikt voor hun jeugdige publiek.

‘Ik was daar teleurgesteld over en ben toen bij Martin Lodewijk op bezoek geweest voor raad. Hij heeft mij toen een paar heel leerzame adviezen gegeven, onder andere dat ik aan een meer herkenbare stijl moest gaan werken. Ik kreeg een apart compliment, eigenlijk was ik té goed. Dat gaf teveel opties en maakte het te moeilijk bij één stijl te blijven. Op zijn advies ben ik toen eens naar Hergé gaan kijken. Als voorbeeld van een heldere aanpak.’

‘Ook raadde hij me aan een strip te maken die dichter bij huis speelde. Het verhaal van Jeremie en Sonny speelt zich namelijk af in de zwerverswereld in New York, en ik ben die mensen gaan opzoeken. Daar had ik zelf al gemerkt dat ik me nooit écht zou kunnen inleven in het harde straatleven. En de duizenden dia’s die ik heb gemaakt om me te documenteren gaven wel een gedetailleerd beeld, maar om de stad echt te leren kennen zou ik er moeten gaan wonen.’

‘Thuisgekomen bedacht ik een strip over een meisje en haar knotsgekke speelgoeddieren. Ik situeerde haar in een studentenhuis. Ik woonde ook in een studentenhuis, heel simpel eigenlijk. Heel leuk om te maken, en ik tekende het in een voor mijn doen heel uitgedachte heldere stijl. Met een heel klein beetje Hergé. Suske en Wiske weekblad wilde het graag hebben, en zo begon mijn eerste zelfbedachte serie…’